Zmienność genetyczna wirusów
Pojawienie się nowych, bardziej wirulentnych i opornych na leczenie szczepów wirusów jest naturalną konsekwencją zmienności genetycznej. Mechanizmy te są szczególnie skuteczne u wirusów RNA, które nie posiadają systemu umożliwiającego weryfikację poprawności wbudowywanych nukleotydów w syntetyzowanej nici.
Do podstaw molekularnych, warunkujących zmienność wirusów, należą mutacje, między innymi mutacje punktowe, delecje oraz insercje, a także rekombinacje, które polegają na wymianie fragmentów genomu wirusów jednego gatunku. U niektórych wirusów między innymi wirusów grypy istnieje zjawisko skoku antygenowego. Materiał genetyczny ulega reasortacji, czyli wymianie genów. Dochodzi do tego podczas jednoczesnego zakażenia komórki gospodarza przez dwa różne wirusy.
Dzięki temu zjawisku zwiększona zostaje różnorodność genów wirusa i powstają nowe, korzystniejsze jego warianty, które z kolei zapewniają większy zasięg oddziaływania. Jako przykład może posłużyć wymiana fragmentów genów wirusów grypy ludzkiej, świńskiej oraz ptasiej. Konsekwencją tego procesu jest powstanie wirusa o nowych właściwościach biologicznych, który posiada większą infekcyjność oraz szerszy zasięg gospodarzy.
Dodaj komentarz